Softbal dames 2 op 1e positie in poule
Normaal verschijnen en weinig tot geen wedstrijdverslagen op onze website en ergens begrijp ik dat wel. Immers vaak zijn het verslagen die slechts interessant zijn om te lezen voor het betreffende team.
Daarnaast zou men er dan ook nog in moeten slagen om het verslag zo te schrijven dat het betreffende team zich herkent in de sfeer van het verslag en daarnaast de buitenstaander die niet aanwezig was bij de wedstrijd iets van die sfeer herkent.
Voorwaar geen sinecure. Toch ga ik een poging wagen!
Na een aantal jaren waarin Dames 2 gezellige seizoenen had waarin af en toe een prima wedstrijd werd gespeeld maar waarin toch vaak nederlagen de standenlijst domineerden is dit tot nu toe een heel ander seizoen en niet alleen door de hele problematiek rondom het Covid-19 virus.
De regelmatig langdurige cessies na afloop waarbij menig drankje wordt genuttigd worden nu gekoppeld aan veel, heel veel overwinningen met daarbij ook nog prima veldspel en slagwerk!
Na de allereerste wedstrijd van dit verkorte seizoen thuis ietwat ongelukkig met 4 – 5 verloren te hebben van de Wijck Lions hebben we maar liefst 7 maal achter elkaar gewonnen.
Dat begon met een directe revanche op deze tegenstander toen we in Wijk bij Duurstede na een zeer spannende wedstrijd in onze laatste slagbeurt 4 punten scoorden en we met 12 – 8 wonnen!
Ik ga niet over elke wedstrijd iets schrijven, maar 2 wedstrijden licht ik er speciaal even uit. En dat zijn de wedstrijden tegen onze “angstgegner” (zoals de Duitsers dat zo mooi zeggen), de Matchmakers uit Wageningen.
We spelen al jaren tegen dit team en ik kan mij werkelijk geen wedstrijd herinneren die we van hen gewonnen hebben, behalve dan in een ver verleden met het toenmalige Dames 1. En juist daarom smaken de 2 overwinningen die we dit seizoen op hen boekten zoveel zoeter. Temeer daar dit team zelf (veel) sterker is geworden in de laatste jaren doordat veel studentes uit Wageningen voor een flinke verjonging zorgden.
Op 31 augustus jl. moesten we voor de eerste wedstrijd naar Wageningen en leken we opnieuw, dit keer met minimaal verschil, te gaan verliezen omdat we tot de vierde inning geen enkele grip kregen op de werpster van de Matchmakers. De enkele keer dat we op de honken kwamen was dat altijd al op het moment dat we 1 of 2 “nullen” hadden, zodat scoren niet lukte.
Gelukkig stond Hannah Verdonk haar, in dit geval “vrouwtje”, ook en was het slechts 1 – 0 voor de Matchmakers.
In onze vijfde slagbeurt “branden we los”. Met al twee van onze dames uit en Hannah Verdonk en Lisa Pot op het tweede en derde honk, sloegen achtereenvolgens Josephine van Bon, Katy van Ree en Kelly van Hamersveld (de laatste terug na jaren van afwezigheid) drie honkslagen op rij en scoorden Hannah, Lisa én Josephine zelf 3 punten.
Josephine had in de 4de inning het werpen al overgenomen van Hannah en moest er nu voor zorgen dat de overwinning veilig gesteld werd.
En ondanks dat de Matchmakers er in slaagden in de 5de inning nog één puntje te scoren wist Josephine de overwinning na 6 innings veilig te stellen met behulp van een drietal prima acties van Kelly en door zelf in de laatste 2 innings de tegenstandsters 3 x met 3-slag aan de kant te zetten, zodat we na 6 innings de knuppels op konden bergen met een 3 – 2 overwinning op zak.
Omdat er bij de Matchmakers geen echte kantine is en het al behoorlijk donker was, zijn we snel naar The Red Caps gereden waar we samen met Dames 1 (die thuis hadden gespeeld en gewonnen van Hilversum) nog menige consumptie hebben genuttigd. De stemming was euforisch.
Maar ja, als je één keer wint, wil je dat de volgende keer natuurlijk opnieuw! En omdat de Matchmakers één van de weinige teams is die we dit seizoen 2 keer treffen mochten we gisteren (21 september) thuis tegen hen aantreden.
Wat werd dit een bijzondere wedstrijd!
Vanwege een aantal blessures en speelsters met andere (nog belangrijkere) verplichtingen moeten we regelmatig speelsters “inhuren”. Naast Karlein van Tilborg (pas lid sinds januari jl. en feitelijk nog junior) die ons regelmatig versterkt hadden we opnieuw Kelly in het veld.
Als laatste “inhuur-/uitzendkracht” was Laura Mulder ons team komen versterken. Dat had ze in de tweede wedstijd tegen Wijck Lions als werpster al fantastisch gedaan door daar de overwinning binnen te halen.
In de wedstrijd tegen Matchmakers startte zij in het linksveld om eventueel Hannah Verdonk af te lossen als dat nodig zou zijn. En daar leek het al snel op!
Een dramatische eerste inning, waarin de tegenstander Hannah hard raakte en we bovendien wat foutjes maakten, leidde tot een 0 – 6 tussenstand.
Nadat Katy na onze eerste slagbeurt inspireerde dat wij de tegenstander in de tweede inning met “3 op, 3 af” moesten aanpakken, gebeurde dat ook nog. (Prima coach die Katy!)
Zelf scoorde Laura ons eerste puntje in diezelfde 2de inning door zelf met een honkslag op een honk te komen en vervolgens op honkslagen van Karlein en Rachelle na een doorgeschoten bal over de thuisplaat te snellen!
De eerste helft van de 3de inning was bepaald geen kopie van de tweede! Uiteindelijk gingen er wel “3 op, 3 af”, maar niet nadat de Matchmakers via 2 x 4-wijd en 3 honkslagen drie punten hadden gescoord zodat op dat moment de stand 1 – 8 (!!) was.
Uiteraard veel plezier aan de kant van het publiek van de Matchmakers en een bedremmeld gezicht bij ondergetekende en weinig vertrouwen in een goede afloop bij het aanwezige Red Caps-publiek.
In overleg met Hannah, die zeker niet slecht gooide maar wel hard geraakt werd tot op dat moment, besloot ik dat onze gelijkmakende slagbeurt bepalend zou zijn of we haar door Laura zouden vervangen dan wel dat zij zou blijven staan!
Via een foutje en 4 honkslagen, waaronder opnieuw één van Laura Mulder, scoorden we 3 punten en leek de stand 4 – 8. Dus bleef Hannah gooien.
Terugkerend in de dug out kreeg ik te horen dat onze scoorster één puntje over het hoofd had gezien en dat de stand dus 4 – 9 was! Maar Hannah was al aan het ingooien dus bleef ze staan.
De 4de en de 5de slagbeurt van de Matchmakers gaven echter prachtig verdedigend spel te zien van ons team met als hoogtepunt een harde line drive richting “hot corner” waar Rachelle Stuifzand geroutineerd (leek het) de bal ving en vervolgens het dubbelspel afmaakte door de eerdere honkloopster die via een zeldzaam foutje op het eerste honk was gekomen (en die vanwege het gekregen “hit and run-teken” al op weg was naar het tweede honk) uit te kegelen op het eerste honk!
Omdat we zelf in de 4de inning nog 3 punten scoorden was de stand bij het ingaan van onze laatste slagbeurt dus nog steeds maar 7 – 9.
In deze inning kwam Cynthia als eerste aan slag en op de eerste twee slagballen had ze geen antwoord. Een time out van de coach en enig “stiekem” gefluister leidde tot een iets andere slaghouding en de derde slagbal sloeg ze hard door het midden voor een mooie honkslag.
Laura bracht haar naar het tweede honk al ging zij zelf uit door een aangooi op het eerste honk.
Karlein profiteerde van een foutje van de werpster en kwam daardoor op het eerste honk terwijl Cynthia op diezelfde fout het derde honk bereikte.
Rachelle sloeg haar derde honkslag van de dag waarop Cynthia ons achtste punt scoorde; het kon dus nog spannender worden! En Karlein bereikte uiteraard het tweede honk.
Even later stond Karlein op het derde en Rachelle op het tweede honk door een doorgeschoten bal van de catcher. Een honkslag in het buitenveld zou ons 2 punten en dus de overwinning op kunnen leveren!
Debby de Kok kreeg echter 4 wijd en dus waren de honken volgestroomd!
Dan moest het nu maar gebeuren.
Lisa sloeg de bal echter op de werpster waardoor deze, vanwege de gedwongen loop, Karlein eenvoudig uit kon maken op de thuisplaat! Gelukkig is Lisa een hinde op de honken en “she beat the throw from catcher to first” hetgeen het dubbelspel en het einde van de wedstrijd betekent zou hebben!
Met twee dames uit moest het dan maar van Anouk de Vries komen om minimaal de gelijkmaker op het bord te krijgen. Anouk had in de eerste inning al een dubbel geslagen dus waren de verwachtingen hoog gespannen!
En toen …. De anti-climax! Althans voor de Matchmakers! Anouk bleef gedisciplineerd en kreeg 4 wijd. Dat betekende dus de gelijkmaker (9 – 9) met nog steeds een kans op de overwinning.
En toen …. De anti-anti-climax voor de Matchmakers! Katy van Ree, normaal altijd goed voor minimaal één honkslag per wedstrijd, had nog niets noemenswaardig aan slag gepresteerd. En deze keer hoefde dat niet. Tot frustratie van de werpster van de Matchmakers gooide zij een bal hoog aan de binnenkant van de plaat! Te hoog en te ver ernaast want Katy werd vol op haar rug geraakt en iedereen moest dus een honk opschuiven waardoor Debby het tiende punt scoorde en de wedstrijd direct afgelopen was! Opnieuw winst en nog wel tegen de tegenstander die voor de wedstrijd gelijk met ons op de eerste plaats stond!
Het was na afloop nog lang gezellig waarbij Mark Biel nog even het hart van een knappe speelster van de Matchmakers stal door een vastzittende ketting van haar fiets los te krijgen! Onbekend is of Mark danwel de speelster de 35 kilometer naar Wageningen met “vlinders in de buik” heeft afgelegd!
LK